מסכת אבות

פֿון װיקיפּעדיע
מסכת אבות, פרק א, משנה ו ומשנה ז אין דעם קויפמאן כתב יד, איינער פון די חשובסטע כתבי־ידות פון דערמשנה, בערך פון די ד'תת"ק יארן.

מסכת אבות איז די ניינטע מסכתא אין סדר נזיקין אין משניות. די מסכתא האנדלט אין ענייני מוסר, מידות טובות און דרך ארץ.

אין משניות האט מסכת אבות פינף פרקים. צוזאמען מיט דער ברייתא פון קנין תורה, ווערט די מסכתא גערופן פרקי אבות, און איז געדרוקט אין סידורים מיט דעם נאמען, צו זאגן די זומער שבתים מנחה צייט.

אויף מסכת אבות איז נישט דא קיין גמרא, נישט אין בבלי און נישט אין ירושלמי; אויך איז נישט דא אין דער מסכתא קיין תוספתא. אבער ס'איז דא אין מסכתות קטנות א מסכתא אבות דרבי נתן, וואס פארברייטערט דעם אינהאלט פון דער מסכתא.

נעמען פון די פרקים אין דער מסכתא[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

  1. משה קיבל תורה מסיני.
  2. רבי אומר
  3. עקביא בן מהללאל אומר
  4. בן זומא
  5. בעשרה מאמרות נברא העולם
  6. קנין תורה: שנו חכמים בלשון משנה

אינהאלט פון דער מסכתא[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

אנדערש ווי אנדערע מסכתות, מסכתא אבות איז נישט קיין הלכות, די מסכתא איז נאר עוסק אין מוסר, דרך ארץ און מידות טובות, און אויף דעם האט רבא געזאגט[1] "האי מאן דבעי למהוי חסידא, לקיים מילי דאבות", דאס מיינט - ווער עס וויל זיין א חסיד זאל איינהאלטן וואס שטייט אין פרקי אבות.

פירושים אויף מסכת אבות[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

פארשידנס[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

דער ברטנורא זאגט אז וועגן דעם הייבט זיך עס אן מיט משה קיבל תורה מסיני, וויבאלד די גויים האבן אויך פארדידענע מוסר וואס זיי פארשטייען, וויל די משנה זאגן אז מסכת אבות איז א קבלה מהר סיני פונקט ווי אלע אנדערע מסכתות.


  1. בבא קמא ל' עמ' א'