מסכת ביצה

פֿון װיקיפּעדיע

מסכת ביצה איז די זיבעטע מסכתא פון סדר מועד אין משניות. די מסכתא האנדלט ארום הלכות יום טוב, וואס פארא ארבעט מען מעג יא טאן, און וואס פארא ארבעט מען מעג נישט טאן אין יום טוב. די מסכתא האט גמרא אין סיי ירושלמי און סיי בבלי.


סיכום מהלך תוספות על מסכת ביצה דף ב. מדוע נוקטת המשנה נוסח תאכל או לא תאכל ומדוע לא נוקטת אוסרין ומתירין

נאמען פון דער מסכתא[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

מען איז געוואוינט צו רופן די מסכתא מיטן נאמן בֵיעא, אזוי ווי עס שטייט אין מגן אברהם.

נעמען פון די פרקים (קאפיטלאך) אין דער מסכתא[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

  1. ביצה רעדט בעיקר פון הלכות מוקצה און נולד אום יום טוב, אויך אביסעל וועגן אנגערייטן פאר יום טוב לכבוד יום טוב.
  2. יום טוב רעדט בעיקר פון די הלכות ווי אזוי מען זאל צוגרייטען פון יום טוב אויף שבת ווען יום טוב קומט אויס אין א פרייטאג.
  3. אין צדין רעדט בעיקר פון די הלכות וואס מען מעג טאן אום יום טוב פאר אנגערייטען עסן, ווי למשל פאנגען פיש.
  4. המביא רעדט בעיקר וואס מען מעג טאן אום יום טוב כדי צו טאן היים ארבייט ווי אנהייצען, שלעפן וואסער, און דאס גלייכען.
  5. משילין רעדט בעיקר וועגן זאכן וואס מען מעג נישט טאן אזוי ווי אום שבת.

וועבלינקען[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]