שייטל

א שייטל איז א דעקונג פארן קאפ וואס זעט אויס ווי האר, אדער געמאכט פון עכטער האר אדער סינטעטיש.

א שייטל איז געוועזן זייער פאפולער אין דער אייראפישער קולטור ביז אנהייב דעם 20סטן יארהונדערט (ביז יאר 1900). היינט זיינען ממשיך דאס גיין פרומע פרויען אדער אזעלכע וואס ליידן פון אפגעקאלעכטע קעפּ.

הלכה

יידישע פרומע ארטאדאקסישע פרויען דעקן צו די האר פונעם קאפ נאך דער חתונה, אבער מיידלעך פאר דער חתונה גייען יא מיט די אייגענע הארעלעך כדי זיך צו ווייזן אז זיי זיינען נאך פריי פאר בחורים צו חתונה האבן מיט זיי. ווען זיי זיינען שוין געווארן ווייבער, פארדעקן זיי די קאָפּ מיט א שייטל, א נאכגעמאכטע האר וואס זעט אויס ווי עכטע האר, צוליב צניעות. טייל פרויען שערן זיך אפ די האָר אינגאנצן אדער נאר א טייל האר נאך דער חתונה.

עס איז דא א מחלוקת אין די פוסקים צי א פרוי מעג גיין מיט א שייטל אויף דער גאס צו זי דארף באדעקן מיט א זאך וואס זעט נישט אויס ווי האר. דער באר שבע איז פון די הויפט אוסרים אז פרויען טארן נישט גיין מיט אויפגעדעקטע שייטלען, נאר אויב עס איז צוגעדעקט אונטער א טיכל; אויך דער חתם סופר האט אנגענומען אזוי. אבער פון רמ"א און פון מגן אברהם זעט אויס אז מען מעג יא דערין גיין אויף דער גאס.

אין די חסידות פון צאנז איז עס געווען זייער אסור, דער דברי חיים האט עס גע'אסר'ט, אבער אסאך אייניקלעך און ממשיכי דורך ווי באבוב גיין מיט שייטלען. דער ליובאוויטשער רבי איז מתיר און מצווה געווען אין אגרות קודש פון זיין אויף אלע פרויען גיין מיט שייטלן