קידוש
פֿון װיקיפּעדיע
דעם רעליגיעזען איינלייטונג פונעם שבת אדער יום טוב, וואס אן דעם קען מען נישט עסן אדער טרונקען.
טראצדעם וואס מ'זאגט א חלק פונעם קידוש, ביים דאווענען, האט מען מתקן געווען עס צו זאגן אין שטוב איידער מ'וואשט זיך צו די סעודה.
קידוש מאכט מען לכתחילה אויף וויין, אדער טרויבן-זאפט. אויב האט מען נישט קיין וויין צו דער האנט, קען מען מאכן דעם קידוש אויף די חלה.
נאך א סארט קידוש[רעדאַקטירן | רעדאקטירן קוואַלטעקסט]
דער איינציגסטע סארט קידוש וואס איז נישט אויף וויין איז:
דאס מקדש זיין די לבנה יעדן מאנאט. קידוש לבנה.
און דאס מקדש זיין די זון, איינמאל ביי יעדן מחזור (וואס געפאלט איין מאל אין 28 יאר) קידוש החמה
