אברהם המלאך
| געבורט |
1739  |
|---|---|
| טויט |
25 סעפטעמבער 1776 (אלט 37 בערך) |
| קבורה ארט |
כוואסטוב |
  | |
רבי אברהם המלאך זצ"ל (ה'ת"ק - י"ב תשרי ה'תקל"ז) איז געווען א גרויסער פרוש און שטארק דבוק אינעם אייבערשטער ביז אלע האבן אים גערופן "דער מלאך".[1]
אפשטאם
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]רבי אברהם איז געבוירן אין יאר ה'ת"ק צו זיין פאטער הרב דוב בער פון מעזריטש באקאנט אלס דער מעזריטשער מגיד. און צו זיין מוטער מרת קיילע. מ'דערציילט אז דער פאטער האט געהאט אין שטוב א שטאמבוים מגילת יוחסין ביז דוד המלך ע"ה.
הסתלקות
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]רבי אברהם איז נפטר געווארן אין כוואסטוב י"ב תשרי ה'תקל"ז, אין עלטער פון זיבען און דרייסיג יאר[1].
פאמיליע
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]רבי אברהם האט געהייראט מרת גיטל א טאכטער פון הרב משולם פייוויש הלוי הורוויץ פון קרעמניץ (פארפאסער פון משנת חכמים אויף ששה סדרי משנה). זייערע קינדער:
- הרב ישראל חיים פון לודמיר, בזיווג ראשון האט ער געהייראט א טאכטער פון הרב שלמה גאטליב פון קארלין, בזיווג שני האט ער געהייראט א טאכטער פון הרב גדליה פון ליניץ.
- הרב שלום שכנא פון פראהבישט (ה'תקכ"ט - י"ד תשרי ה'תקס"ג).
- זיינע טאכטער הרבנית בלומא ראבינוויטש.
זיין תורה
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]די תורות פון ר' אברהם המלאך עה"ת בדרך פרד"ס זענען געדרוקט אינעם ספר חסד לאברהם.[1] דער רוזשינער האט דערציילט:
"צו דער חתונה פון מיין זיידע רבי אברהם המלאך איז געקומען נאר די מוטער פון דער כלה, ווייל דער פאטער פון דער כלה (ר' משולם פייוויש הלוי פון קרעמניץ) האט נישט געוואלט מבטל זיין זיין לערנען. ווען זי איז צוריקגעקומען אהיים האט זי פארציילט איר מאן אלץ וואס האט פאסירט און זי האט אים נארייעט צו פארן דארטן זען זיין מחותן ז"ל און זיין איידעם ז"ל. ער האט אבער נישט מבטל זיין דאס לערנען, האט ער דערפאר געמאכט א שטענדער אזיינס וואס האט געהאנגען ארום זיין האלדז, אויף דעם איז געליגן א משניות וואס ער האט געלערנט דעם גאנצן וועג. אזוי פארנדיג ביז ער איז אנגעקומען צום מגיד, האט ער צוגעגרייט עטלעכע שווערע קושיות אין לערנען. ווען ער איז געקומען צו זיין מחותן צו דעם זיידן רבי ר' בעריש האט אים דער הייליגער זיידע אלע קושיות פארענטפערט איידער ער האט נאך גיפרעגט.
"און זיין איידעם הה"ק דעם מלאך האט ער נאך נישט געקענט זען זיין הייליגע פנים ווייל ער איז געווען פארמאכט אינעם אלקער און ער האט באפוילן זיין משמש זאגן אים צו ווארטן ביז עס וועט קומען די צייט וועט ער אים לאזן קומען פאר אים. פרייטאג צונאכט האט ער געהייסן אים קומען, און ווען ער איז געקומען פאר אים איז ער געפאלן חלשות. פרעגט אים זיין איידעם דער מלאך „וואס איז דער שווער פארחלשט?" האט ער אים געזאגט ווייל ער האט געזען די צוויי מלאכים וואס באגלייטןו א מענטש ווען שבת קודש קומט אריין און ער האט געכאפט א פחד און א שרעק. זאגט אים זיין איידעם דער מלאך: „שווער! דאס זענען אייערע צוויי מלאכים, און אז איר העט נאך גיזען מיינע צוויי מלאכים וואס העט איר גיזאגט?"[2]