יומי דפגרא
|
דער אַרטיקל איז אַ יתום, ווייל ווייניק אָדער קיין אַרטיקלען פאַרבינדן צו אים. זייט אַזוי גוט שאַפט לינקען צו דעם בלאַט פון אַרטיקלען וואָס האָבן אַ שייכות; ס׳איז פאַראַן פאָרשלאָגן. |
יומא דפגרא (מערצאל: יומי דפגרא), ווערט באניצט אלס א נאמען פאר די טעג וואס די בחורים האבן נישט געהאט קיין לערעריי אין דער ישיבה, אזוי ווי צום ביישפיל: ראש חודש[1], חנוכה[2], ט"ו בשבט[3], ל"ג בעומר, ט"ו באב[4] אא"וו.
פילצאליגע מנהגים זענען געווארן פארבינדן מיט "יומי דפגרא". למשל, מען זאגט נישט קיין תחנון אין די טעג. אין געוויסע געמיינדעס איז איינגעפירט אז אן אבל גייט נישט דאווענען פארן עמוד.
מקור
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]יומי דפגרא איז א קורצער נאמען פאר דעם אראמישן באגריף יומי דמפגרי ביה רבנן. דאס הייסט טעג ווען עס איז נישט דא קיין לערעריי, און די תלמידים בלייבן אינדערהיים.
דער מקור און ווארצל פונעם אויבערדערמאנטן באגריף איז אין דער גמרא, תלמוד בבלי, מסכת שבת, דף קכט, עמוד ב:
| אמר רב יוסף: כי הוינן בי רב הונא, יומא דמפגרי ביה רבנן אמרי האידנא יומא דשפמי הוא ולא ידענא מאי קאמרי | ||
דער באגריף איז געווען גאנץ פארשפרייט. רש"י האט דארט געטייטשט:
| יומא דמפגרי ביה רבנן - שהיו התלמידים מתעצלין מלבא בבית המדרש קרי ליה יומא דשפמי | ||
דאס הייסט, דער טאג איז פארביי געגאנגען, אהן דעם אז מען זאל אים אויסנוצן אזוי ווי ס'איז דארף צו זיין.