אסטראנאמיע

‫אַסטראָנאָמיע (פון גריכיש: ἀστρονομία) איז די נאטור-וויסנשאפט וואס באהאנדלט הימלישע אביעקטן און פֿענאמענען, און אַלעס װעגן אַנטװיקלונגען אַרום אונדזער װעלט ווי צ.ב. די זון מיט דער לבֿנה, שטערן און אַלע הימל געשעענישן.

אַסטראָנאָמיע װערט גערעכענט אַלס זײער אַן אַלטע װיסנשאַפֿט, װאָס עס איז דערקענט שױן צום װיינעגסטן ארום 6000 יאָר. סי טוט אנווענדן מאטעמאטיק, פיזיק און כעמיע בכדי אויפצוקלערן די היסטאריע פון די הימלישע אביעקטן, כולל פלאנעטן, לבנות, שטערן, נעפלען, גאלאקסיעס און קאמעטן; די פֿענאמענען שליסן איין סופערנאווע אויפרייסן, קוואסארן, בלאזארן, פולסארן און קאסמישע מיקראכוואליע הינטערגרונט שטראלונג. אין אלגעמיין געהערן אלע פֿענאמענען וואס שטאמען פון אינדרויסן דער ערד׳ס אטמאספער צו אסטראנאמיע. א צווייג פון אסטראנאמיע גערופן קאסמאלאגיע איז די שטודיע פונעם אוניווערס אינגאנצן.^[1]

אַסטראָנאָמיע העלפֿט אונדז מיט אונדזער צײַט און נוצן זיך מיט דעם נײטיקן קאַלענדאַר װאָס פֿירט אונדזערע טעג, װאָכן, חדשים, און יאָרן אין זײער שטײגער, לױט די זון אָדער (לבֿנה). ‬

אין די אמאליגע צייטן איז אסטראנאמיע געווען די אבזערוואציעס און פארויסזאגען פון די באוועגונגען פון די הימלישע קערפער וואס מען קען זען מיט די אויגן. היינט ווערט אסטראנאמיע אפט גערעכנט כמעט די זעלבע ווי אסטראפיזיק.^[2]

היסטאריע

די ערשטע אסטראנאמען האבן געזען די שטערן נאר מיט זייערע אויגן. זיי האבן געמאכט מאפעס פון די שטערן און מיט זיי אויסגערעכנט וועלכע צייט אין יאר איז עס.^[3] די פריערדיקע ציוויליזאציעס, ווי די מאיא און די אוראלטע עגיפטישע האבן געבויט אבזערוואטאריעס צו קוקן אויף די שטערן און מאכן שטערן מאפעס. זיי האבן אויך אויסגעטראכט וואו די ערד געפינט זיך אינעם אוניווערס.

זיי האבן געהאלטן אז די ערד איז דער צענטער פונעם אוניווערס און די זון, די לבנה און די שטערן דרייען זיך ארום דער ערד. דאס ווערט גערופן דער געאצענטרישער מאדעל פונעם אוניווערס, אדער די פטאלעמי־סיסטעם.^[4]

א גאר וויכטיגע אנטוויקלונג איז געווען דער אנהייב פון מאטעמאטישער און וויסנשאפטלעכער אסטראנאמיע, וואס האט אנגעהויבן ביי די בבליים, וואס האבן אראפגעלייגט די יסודות פאר שפעטערדיקע אסטראנאמישע טראדיציעס אין אנדערע ציוויליזאציעס.^[5] די בבליים האבן אנטפלעקט אז ליקוי לבנה׳ס חזר׳ן זיך איבער אין א ציקל וואס מען רופט א סאראס.^[6]

נאך די בבליים זענען זינענדיקע פארויסיקע טריט אין אסטראנאמיע געמאכט אין אוראלט גריכנלאנד און דער העלעניסטישער וועלט. האט געזוכט א ראציאנאלע פיזיקאלישע אויפקלערונג פאר הימלישע פענאמענען.^[7] אין דעם 3טן יארהונדערט פאר דער ציווילער רעכענונג האט אריסטארכוס פון סאמאס געשאצט די גרייס און דיסטאנץ פון דער לבנה און דער זון, און ער האט פארגעשטעלט א מאדעל פון דער זון סיסטעם וואו די ערד און די פלאנעטן דרייען זיך ארום דער זון, וואס מען רופט היינט דעם העליאצענטרישן מאדעל.^[8] אין דעם 2טן יארהונדערט פאר דער ציווילער רעכענונג האט היפארכוס אנטפלעקט פרעצעסיע, האט אויסגערעכנט די גרייס און דיסטאנץ פון דער לבנה און האט ערפינדעט די ערשטע אסטראנאמישע געצייג ווי דער אסטראלאב.^[9] היפארכוס האט אויך געשאפן א קאטאלאג פון 1020 שטערן, און מערסטע פון די שטערנגרופעס פון דעם צפונדיקן האלבקיילעך שטאמען פון גריכישער אסטראנאמיע.^[10]

וויסנשאפטלעכע רעוואלוציע

במשך דעם רענעסאנס האט ניקאליי קאפערניק פארגעשטעלט א העליאצענטרישן מאדעל פון דער זונסיסטעם. זיין ווערק איז געווארן פארטיידיקט דורך גאלילעא גאלילעי און פארברייטערט דורך יאהאנעס קעפלער. קעפלער איז געווען דער ערשטער וואס האט אויסגעקלערט א סיסטעם וואס האט געהעריג באשריבן די פרטים פון דער באוועגונג פון די פלאנעטן ארום דער זון. However, קעפלער האט אבער נישט מצליח געווען צו פארמולירן א טעאריע וואס לינג אונטער די געזעצן וואס ער האט אנגעשריבן.^[11] ענדלעך האט אייזיק ניוטאן, מיט זיין ערפינדונג פון הימלישער דינאמיק און זיין געזעץ פון גראוויטאציע, אויפגעקלערט די באוועגונגען פון די פלאנעטן. אויך האט ניוטאן אנטוויקלט דעם שפיגל-טעלעסקאפ.^[12]

פארבעסערונגען אין די גרייס און קוואליטעט פונעם טעלעסקאפ האבן געברענגט נייע אויפדעקונגען. דער ענגלישער אסטראנאם דזשאן פלאמסטיד האט קאטאלאגירט מער ווי 3000 שטערן,^[13] דער אסטראנאם וויליאם הערשל האט געמאכט א פרטימדיקן קאטאלאג פון נעפלקייט און גרופקעס און אין 1781 האט ער אנטפלעקט דעם פלאנעט אוראנוס דעם ערשטן נייעם פלאנעט וואס מ׳האט געפונען.^[14] דער דיסטאנץ צו א שטערן האט מען אנאנסירט אין 1838 ווען פרידריך בעסל האט געמאסטן דעם פאראלאקס פון 61 Cygni.^[15]

דער עקזיסטענץ פון דער ערד׳ס גאלאקסיע, דער מילכיגער וועג, ווי אן אייגענע גרופע פון שטערן האט מען נאר באוויזן אין דעם 20סטן יארהונדערט, צוזאמען מיטן עקזיסטענץ פון ״דרויסנדיקע״ גאלאקסיעס. אז מען האט אבזערווירט ווי יענע גאלאקסיעס ציען זיך צוריק האט דאס געברענגט צו אנטפלעקן די פארברייטערונג פונעם אוניווערס.^[16] טעארעטישע אסטראנאמיע האט געברענגט צו ספעקולאציעס וועגן דעם עקזיסטענס פון אזעלכע אביעקטן ווי שווארצע לעכער און נייטראנען שטערן, וואס אסטראנאמען ניצן אויפצוקלערן געוויסע אבזערווירטע פענאמענען ווי קוואסארן, פולסארן, בלאזארן און ראדיא גאלאקסיעס. אין דעם 20סטן יארהונדערט האט מען פארמולירט די אורקנאל (ענ') טעאריע, און א ראיה דערצו די קאסמישע מיקראכוואליע אונטערשלאק שטראלונג און האבל׳ס געזעץ. אין פעברואר 2016 האט מען אנטפלעקט אז דעם סעפטעמבער פריער האט מען אפגעשפירט גראוויטאציע־כוואליעס.^[17]^[18]

אבסערוואציע-אסטראנאמיע

דער הויפט מקור פון אינפארמאציע וועגן הימלישע קערפערס און אנדערע אביעקטן איז זעבארע ליכט אדער מער אין אלגעמיין עלעקטראמאגנעטישע שטראלונג.^[19] אבסערוואציע־אסטראנאמיע קען מען קאטעגאריזירן לויט דעם טייל פונעם עלעקטראמאגנעטישן ספעקטער וואו מען האט געמאכט די אבסערוואציעס. טיילן פון דעם ספעקטער קען מען אבסערווירן פון דער ערד׳ס אייבערפלאך, אבער אנדערע טיילן קען מען אבסערווירן נאר פון גרויסע הייכן אדער אינדרויסן פון דער ערד׳ס אטמאספער.

ראדיא-אסטראנאמיע

ראדיא-אסטראנאמיע באניצט שטראלונג מיט כוואליעלענג גרעסער פון בערך איין מילימעטער, אינדרויסן פון זעבאר.^[20] ראדיא-אסטראנאמיע איז אנדערש פון כמעט אלע אנדערע סארטן אבסערוואציע-אסטראנאמיע ווייל די אבזערווירטע ראדיא-כוואליעס טוט מען באהאנדלען טאקע ווי כוואליעס ענדערשט ווי דיסקרעטע פאטאנען. דערפאר איז איז עס פארהעלטעניש גרינגער צו מעסטן סיי די אמפליטוד און סיי די פֿאזע, וואס מען קען נישט אויספירן אזוי גרינג ביי קערצערע כוואליע-לענג.^[20]

‫זעט אױך

רעפערענצן

↑ (2001) Classical Astronomy and the Solar System – Introduction, 1.
↑ (2001) Classical Astronomy and the Solar System, 6–9.
↑ An online book - Gutenberg history of Astronomy.
↑ DeWitt, Richard (2010). "The Ptolemaic System", Worldviews: An Introduction to the History and Philosophy of Science. Chichester, England: Wiley, 113. ISBN 978-1-4051-9563-8.
↑ Aaboe, A. (1974). "Scientific Astronomy in Antiquity". Philosophical Transactions of the Royal Society 276 (1257): 21–42. Bibcode:1974RSPTA.276...21A. JSTOR 74272. doi:10.1098/rsta.1974.0007.
↑ Eclipses and the Saros. NASA. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 30סטן אקטאבער 2007. דערגרייכט דעם 28סטן אקטאבער 2007.
↑ Krafft, Fritz (2009). Brill's New Pauly.
↑ Berrgren, J.L.; Nathan Sidoli (May 2007). "Aristarchus's On the Sizes and Distances of the Sun and the Moon: Greek and Arabic Texts". Archive for History of Exact Sciences 61 (3): 213–54. doi:10.1007/s00407-006-0118-4.
↑ Hipparchus of Rhodes. School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews, Scotland. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 23סטן אקטאבער 2007. דערגרייכט דעם 28סטן אקטאבער 2007.
↑ Thurston, H. (1996). Early Astronomy. Springer Science & Business Media, 2. ISBN 978-0-387-94822-5.
↑ Forbes, 1909, pp. 49–58
↑ Forbes, 1909, pp. 58–64
↑ Chambers, Robert (1864) Chambers Book of Days
↑ Forbes, 1909, pp. 79–81
↑ Forbes, 1909, pp. 147–50
↑ Belkora, Leila (2003). Minding the heavens: the story of our discovery of the Milky Way. CRC Press, 1–14. ISBN 978-0-7503-0730-7.
↑ Castelvecchi, Davide; Witze, Witze (11 February 2016). "Einstein's gravitational waves found at last". Nature News. doi:10.1038/nature.2016.19361. Retrieved 11 February 2016.
↑ B.P. Abbott (LIGO Scientific Collaboration and Virgo Collaboration) (2016). "Observation of Gravitational Waves from a Binary Black Hole Merger". Physical Review Letters 116 (6): 061102. Bibcode:2016PhRvL.116f1102A. PMID 26918975. arXiv:1602.03837 Check |arxiv= value (עזרה). doi:10.1103/PhysRevLett.116.061102.
↑ Electromagnetic Spectrum. NASA. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 5טן סעפטעמבער 2006. דערגרייכט דעם 17טן נאוועמבער 2016.
↑ ^a ^b (2000) in Cox, A.N.: Allen's Astrophysical Quantities. New York: Springer-Verlag, 124. ISBN 978-0-387-98746-0.

[1] (2001) Classical Astronomy and the Solar System – Introduction, 1.

[2] (2001) Classical Astronomy and the Solar System, 6–9.

[3] An online book - Gutenberg history of Astronomy.

[4] DeWitt, Richard (2010). "The Ptolemaic System", Worldviews: An Introduction to the History and Philosophy of Science. Chichester, England: Wiley, 113. ISBN 978-1-4051-9563-8.

[5] Aaboe, A. (1974). "Scientific Astronomy in Antiquity". Philosophical Transactions of the Royal Society 276 (1257): 21–42. Bibcode:1974RSPTA.276...21A. JSTOR 74272. doi:10.1098/rsta.1974.0007.

[6] Eclipses and the Saros. NASA. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 30סטן אקטאבער 2007. דערגרייכט דעם 28סטן אקטאבער 2007.

[7] Krafft, Fritz (2009). Brill's New Pauly.

[8] Berrgren, J.L.; Nathan Sidoli (May 2007). "Aristarchus's On the Sizes and Distances of the Sun and the Moon: Greek and Arabic Texts". Archive for History of Exact Sciences 61 (3): 213–54. doi:10.1007/s00407-006-0118-4.

[9] Hipparchus of Rhodes. School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews, Scotland. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 23סטן אקטאבער 2007. דערגרייכט דעם 28סטן אקטאבער 2007.

[10] Thurston, H. (1996). Early Astronomy. Springer Science & Business Media, 2. ISBN 978-0-387-94822-5.

[11] Forbes, 1909, pp. 49–58

[f58-64-12] Forbes, 1909, pp. 58–64

[13] Chambers, Robert (1864) Chambers Book of Days

[14] Forbes, 1909, pp. 79–81

[15] Forbes, 1909, pp. 147–50

[Belkora2003-16] Belkora, Leila (2003). Minding the heavens: the story of our discovery of the Milky Way. CRC Press, 1–14. ISBN 978-0-7503-0730-7.

[Discovery_2016-17] Castelvecchi, Davide; Witze, Witze (11 February 2016). "Einstein's gravitational waves found at last". Nature News. doi:10.1038/nature.2016.19361. Retrieved 11 February 2016.

[Abbot-18] B.P. Abbott (LIGO Scientific Collaboration and Virgo Collaboration) (2016). "Observation of Gravitational Waves from a Binary Black Hole Merger". Physical Review Letters 116 (6): 061102. Bibcode:2016PhRvL.116f1102A. PMID 26918975. arXiv:1602.03837 Check |arxiv= value (עזרה). doi:10.1103/PhysRevLett.116.061102.

[19] Electromagnetic Spectrum. NASA. ארכיווט פון דעם אריגינאל דעם 5טן סעפטעמבער 2006. דערגרייכט דעם 17טן נאוועמבער 2016.

[cox2000-20] (2000) in Cox, A.N.: Allen's Astrophysical Quantities. New York: Springer-Verlag, 124. ISBN 978-0-387-98746-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]