גמרא

פֿון װיקיפּעדיע

גמרא איז א זאמלונג פון די מאמרים און שקלא וטריא פון די אמוראים , ד"ה די חכמים ביי יידן פון דער תקופה גלייך נאכן פעסטשטעלן פון דער משנה (בערך 200 יאר נאכן צווייטן חורבן בית המקדש). די אמוראים שטעלן זיך אויף די ווערטער און סברות פון די תנאים אין דער משנה און ברייתות.

אין ציפורי און אין טבריה אין ארץ ישראל האט מען צוזאמענגעשטעלט דעם תלמוד ירושלמי. א הונדערט יאר שפעטער האט מען אין בבל צוזאמענגעשטעלט דעם תלמוד בבלי. מען לערנט דעם בבלי אסאך מער ווי דעם ירושלמי.

זעט אויך[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]