שמחת בית השואבה

שמחת בית השואבה איז א טאנץ צעראמאניע וואס מען פרייט זיך מיט אויסערגעווענליכע ענטוזיאזם אפצוצייכענען די ניסוך המים עבודה פון די צייטן פון בית המקדש.

וויבאלד סוכות איז דער הערבסט יום טוב (חג האסיף) וואס הייבט זיך אן די רעגן סעזאן, נוצט מען אויס דער מאמענט צו בעטן און דאנקן און לויבן פאר די וואסער וואס איז דער אינטערגאלסטער באשטאנדטייל פון נאטור.

די משנה אין סוכה ערקלערט לגבי די פרייליכקייט:

מי שלא ראה שמחת בית השואבה לא ראה שמחה מימיו. במוצאי יום טוב הראשון של חג ירדו לעזרת נשים ומתקנין שם תיקון גדול. מנורות של זהב היו שם, וארבעה ספלים של זהב בראשיהם, וארבעה סולמות לכל אחד ואחד, וארבעה ילדים מפרחי כהונה, ובידיהם כדים של מאה ועשרים לוג שהן מטילין לכל ספל וספל. מבלאי מכנסי כהנים ומהמייניהן, מהן היו מפקיעין, ובהן היו מדליקין. ולא היה חצר בירושלים שאינה מאירה מאור בית השואבה. חסידים ואנשי מעשה היו מרקדין בפניהם.