מצה

א האנטגעבאקענע מצה

אומגעיוירט טייג וואס איז געבאקן הייסט מצה אויף לשון קודש.

באקן מצות

זעט דעם הויפּט אַרטיקל – מצה בעקעריי

אמאל פלעג מען באקן מצות נאר ביי האנט אבער בערך אין יאר ת"ר האט מען אנגעהויבן צו באקן מצות מיט מאשינען. די ערשטע מאשינען האבן נישט געטויגט, און די "מצות" האבן געהאט א גרויסן חשש חמץ. שפעטער האט מען פארבעסערט די מאשינען, און היינט ווערן געבאקן רוב מצות אויף דער וועלט אין מאשין בעקערייען.

חסידים זענען דאך מקפיד נישט צו עסן מאשין מצות פסח נאר האנט געבאקענע מצות. ס'זענען דא האנט מצה בעקעריי אין פארשיידענע ערטער אין ארץ ישראל, אמעריקע און אייראפע.

מע קען מאכן אסאך מאכלים פון מצה אדער מצה מעל למשל מצה בריי און קניידלעך.

=

• עס קען זיין מצה וואס איז יא חמץ, אויב מ'האט דאס געלאזט שטיין לענגער ווי דעם שיעור חימוץ.
• עס קען זיין מצה וואס איז נישט קיין קרעקער רקיקין. ווען דער בית המקדש איז געשטאנען איז געווען איין משפחה פון די כוהנים, וועלכע האבן באזיצט א ספעציעלע טאלאנט צו קענען מאכן מצה עטליכע אינטשעס הויך, און עס אזוי אפבאקן, און פון דעם איז געווען די לחם הפנים, וועלכע האבן נישט געטארט זיין חמץ.

ווען עסט מען מצה?

מצה עסט מען פסח אויפדערנאכט ביים סדר, אלס א זכר צו דעם וואס ווען די אידן זענען ארויסגעלאזט געווארן פון פארשקלאפטקייט אין מצרים האט מען נישט געהאט קיין צייט צו זויערן דאס טייג. און די זיבן פאלגנדע טעג אנשטאט ברויט, ווייל פסח טאר מען נישט עסן חמץ.

ביים סדר איז א מצווה צו עסן מצה. דער שולחן ערוך רעכנט אויס פינף כזיתים וואס מען דארף עסן ביים סדר: צוויי פאר מוציא־מצה, איינס פאר כורך, און צוויי צום אפיקומן.

וועבלינקען

• מצה רעפ מוזיק און ענימעטיעט ווידעא קליפּ פון זשיב זשעב (ארכיווירט 11.04.2006 ביי דער Wayback Machine)