שלמה אבן גבירול
|
דער אַרטיקל איז אַ יתום, ווייל ווייניק אָדער קיין אַרטיקלען פאַרבינדן צו אים. זייט אַזוי גוט שאַפט לינקען צו דעם בלאַט פון אַרטיקלען וואָס האָבן אַ שייכות; ס׳איז פאַראַן פאָרשלאָגן. |
 | |
| געבורט |
1021 מאלאגא, שפּאַניע  |
|---|---|
| טויט |
1058 (אלט 37 בערך) װאַלענציע, שפּאַניע |
| פאך |
דיכטער, רב, פילאסאף, שרייבער |
  | |
רבינו שלמה אבן גבירול (איבּן גאַבּיראָל) (1021 - 1058), איז געווען א יידישער שפאנישער דיכטער און א פילאזאף אין דער מיטלאלטער.
ער איז געווען פון די סאמע גרעסטע ספרד'ישע פאעטן וואס כלל ישראל האט פארמאגט. ער איז ספעציעל באוואוסט מיט דעם שיר כתר מלכות וואס ער האט אזוי קונצליך קאמפאזירט וואס עס איז איבערגעזעצט געווארן אויף פיל שפראכן.
גלייכצייטיג איז ער געווען א בארימטער פיליזאף, ער איז באוואוסט מיט דעם פיליזאפישן חקירה ווערק זיינע אין אמונות ודעות. מחבר פונם פיוטים רבים וביניהם, כל ברואי מטה ומעלה. די וועלט פארציילט אז א גוי א רוצח האט אים אומגעברענגט. און אויף יענעם ארט איז געוואקסן א בוים וואס האט ארויסגעגעבן גאר גוטע פירות. ווען דער קיסר האט זיך נאכגעפרעגט אויף דעם באזונדערן גוטן טעם פון די פירות, איז ער דערגאנגען אז דארט ליגט באגראבן דער קערפער פון דעם אידישן געלערנטן, און האט דעם רוצח באשטראפט. [פֿעלט אַ מקור]