התקווה

‫

הימנון התּקווה (פֿון העברעאיש: די האָפֿענונג) איז דער נאַציאָנאַלער הימן פֿון דער מדינת ישׂראל. דער טעקסט פֿונעם הימן איז דער ערשטער קופּלעט מיטן רעפֿרען פֿון אַ ‫פּאָעמע‬ "תקװתּנו", װאָס איז געשריבן געװאָרן דורך נפתלי הערץ אימבער אין 1878. די מעלאָדיע שטאַמט פֿון אַ רומענישן ניגון, װאָס אַלײן קומט פֿון אַן ‫איטאַליעניש‬ ליד פֿון 16טן י״ה.

טעקסט

דער אָריגינאַל	אַראַבישע איבערזעצונג	יידישע איבערזעצונג
כָּל עוֹד בַּלֵּבָב פְּנִימָה	طالما في القلب تكمن،	ביז ווילאַנג אין האַרצן אינעװײניק,
נֶפֶשׁ יְהוּדִי הוֹמִיָּה	نفس يهودية تتوق،	די ייִדישע ‫נשמה‬ ברומט,
וּלְפַאֲתֵי מִזְרָח, קָדִימָה	وللأمام نحو الشرق،	און צו די עקן פֿון מיזרח, פֿאָראױס,
עַיִן לְצִיּוֹן צוֹפִיָּה -	عين تنظر إلى صهيون.	אַן אױג נאָך ציון בליקט,
עוֹד לֹא אָבְדָה תִּקְוָתֵנוּ	أملنا لم يضع بعد،	אונדזער האָפֿענונג איז נאָך נישט פֿאַרלױרן,
הַתִּקְוָה בַּת שְׁנוֹת אַלְפַּיִם	أمل عمره ألفا سنة،	די האָפֿענונג פון צװײ טױזנט יאָר
לִהְיוֹת עַם חָפְשִׁי בְּאַרְצֵנוּ	أن نكون أمّة حرّة في بلادنا،	צו זײַן אַ פֿרײַ פֿאָלק אין אונדזער לאַנד,
אֶרֶץ צִיּוֹן וִירוּשָׁלַיִם.	بلاد صهيون وأورشليم القدس.	אין לאַנד פֿון ציון און ירושלים.

אָריגינעל טעקסט פון הַתִּקְוָה‎‎

הַתִּקְוָה איז באזירט אויף אַ ליד קאַנסיסטינג פון צען ווערסעס געשריבן דורך נפתלי הערץ אימבער. הייַנט, נאָר דער ערשטער פסוק און די כאָר זענען געניצט אין דעם נאציאנאלן הימען.ליסטעד אונטן זענען די אָריגינעל העברעיש ליריקס, אַן אַראַביש איבערזעצונג, און אַ ייִדיש איבערזעצונג פון דער פּאָעמע.

העברעיש	ייִדיש איבערזעצונג	אַראַביש איבערזעצונג
–I–
כל עוד בלבב פנימה	ווי לאַנג ווי אין האַרץ	ما دام في القلب، داخل،
נפש יהודי הומיה	א אידישע נשמה בענקט נאָך,	روح اليهودية لا يزال يتوق،
ולפאתי מזרח קדימה	און פאָרויס, קעגן מזרח-זייַט,	وما بعده، تحقيقا لهذه الغايات من الشرق،
עין לציון צופיה	אַן אויג קוקט נאָך צו ציון;	العين لا تزال تبدو نحو صهيون؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
עוד לא אבדה תקותנו	אונדזער האָפענונג איז נאָך ניט פאַרפאַלן,	ليس لدينا أمل فقدت حتى الآن ،
התקוה הנושנה	די אלטע האָפענונג,	على أمل القديمة،
לשוב לארץ אבותינו	צו אומקערן צום לאַנד פון אונדזערע אבות,	للعودة الى أرض آبائنا،
לעיר בה דוד חנה.	די שטאָט ווו דוד האָט גערוט.	المدينة حيث نزلوا ديفيد.
–II–
כל עוד דמעות מעינינו	ווי לאַנג ווי טרערן פון אונדזער אויגן	طالما الدموع من أعيننا
יזלו כגשם נדבות,	פליסן ווי קעסיידערדיקע רעגן,	تدفق كالمطر خير،
ורבבות מבני עמנו	און מאַסן פון אונדזער פֿאָלק	وحشود من أبناء بلدنا
עוד הולכים על קברי אבות	נאָך באַזוכן קאָוועד די קבֿרים פון (אונדזער) אבות;	لا تزال تدفع الضريح في قبور (دينا) الآباء
פזמון		רעפרען	الامتناع
–III–
כל עוד חומת מחמדינו;	ווי לאַנג ווי אונדזער טייַער וואנט	طالما حائطنا الثمينة
לעינינו מופעת,	באַװײַזט זיך פֿאַר אונדזער אויגן,	يظهر أمام أعيننا،
ועל חרבן מקדשנו	און איבער דער צעשטערונג פון אונדזער בית-המקדש	وعلى تدمير هيكلنا
עין אחת עוד דומעת	אַן אויג גיסט נאָך טרערן;	العين لا تزال الآبار مع الدموع؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–IV–
כל עוד מי הירדן בגאון	ווי לאַנג ווי די וואסערן פון די ירדן־טײַך	طالما أن مياه نهر الأردن
מלא גדותיו יזלו	אין פֿילקײט פֿליסט איבער די ברעג,	في الامتلاء تضخم بنوكها،
ולים כנרת בשאון	און (אַראָפּ) צו דעם ים פון גליל	و (لأسفل) إلى بحر الجليل
בקול המולה יפֹלו;	מיט מהומהדיקע ראַש פאַלן;	مع سقوط الضوضاء الصاخبة؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–V–
כל עוד שם עלי דרכים	ווי לאַנג ווי אויף די ומפרוכפּערדיק כייווייז	طالما على الطرق السريعة جرداء
שער יכת שאיה	די דערנידעריקט שטאָט טויערן צייכן,	وخاشعة مارك مدينة غيتس،
ובין חרבות ירושלים	און צווישן די חורבות פון ירושלים	وبين أنقاض القدس
עוד בת ציון בוכיה	א טאָכטער פון ציון נאָך געשרייען;	ابنة صهيون لا يزال يبكي؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–VI–
כל עוד דמעות טהורות	ווי לאַנג ווי ריין טרערן	والدموع طالما الصرفة
מעין בת עמי נוזלות,	שטראָם פון די אויג פון אַ טאָכטער פון מיין פאָלק,	تدفق من عين ابنة أمتي،
ולבכות לציון בראש אשמורות	און צו טרויערן פֿאַר ציון אין די וואַך פון נאַכט	وحدادا على صهيون في ليلة ووتش
עוד תקום בחצי הלילות;	זי נאָך גייט אין די מיטל פון די נעכט;	فهي تستيقظ لا يزال في منتصف ليلة وليلة؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–VII–
כל עוד נטפי דם בעורקינו	ווי לאַנג ווי טראפנס פון בלוט אין אונדזער וועינס	طالما قطرات من الدم في عروقنا
רצוא ושוב יזלו	פליסן צוריק און אַרויס,	تدفق ذهابا وإيابا،
ועלי קברות אבותינו	און אויף די גרייווז פון אונדזער אבות	وبناء على قبور آبائنا
עוד אגלי טל יפלו	דעוודראָפּס נאָך פאַלן;	قطر الندى لا تزال تقع؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–VIII–
כל עוד רגש אהבת הלאום	ווי לאַנג ווי די געפיל פון ליבע פון לאַנד	طالما أن الشعور بالحب الأمة
בלב היהודי פועם,	טהראָבס אין די האַרץ פון דער איד	الدقات في قلب اليهودي،
עוד נוכל קוות גם היום	מיר קענען נאָך האָפן אַפֿילו הייַנט	ويمكننا أن نأمل تزال حتى اليوم
כי עוד ירחמנו אל זועם;	אַז אַ ווראַטהפול גאָט זאל נאָך האָבן רחמנות אויף אונדז,	وهذا قد والله غاضب لا تزال ارحمنا؛
פזמון		רעפרען	الامتناع
–IX–
שמעו אחי בארצות נודִי	הערן, אָ מיינע ברידער אין די לענדער פון גלות,	اسمع يا اخوتي في بلاد المنفى،
את קול אחד חוזינו,	דער קול פון איינער פון אונדזער וויזשאַנעריז,	صوت واحد من أصحاب الرؤية لدينا،
כי רק עם אחרון היהודִי	(ווער דערקלערט) אַז נאָר מיט דער זייער לעצטע איד -	(الذي يعلن) وهذا فقط مع آخر يهودي جدا --
גם אחרית תקותנו	בלויז דאָרט איז דער סוף פון אונדזער האָפענונג!	فقط هناك نهاية للأمل لدينا!
פזמון		רעפרען	'الامتناع
–X– (אַנאַפישאַל)
לֵךְ עַמִּי, לְשָׁלוֹם שׁוּב לְאַרְצֶךָ	איר מענטשן, שלום פֿאַר דיין לאַנד ווידער,	أيها الناس، والسلام لبلدكم مرة أخرى،
הַצֱּרִי בְגִלְעָד, בִּירוּשָׁלַיִם רוֹפְאֶךָ,	באַלזאַם אין גילעאַד, ירושלים דאָקטער	بلسم في جلعاد، القدس الطبيب،
רוֹפְאֶךָ יְיָ, חָכְמַת לְבָבוֹ,	אייער דאָקטאָר איז, די חכמה פון זייַן האַרץ,	الطبيب الخاص بك ، والحكمة من قلبه،
לֵךְ עַמִּי לְשָׁלוֹם, וּרְפוּאָה קְרוֹבָה לָבוֹא...	איר פעלקער פֿאַר שלום, מעדיצין איז אָט - אָט ...	كنت الشعوب من أجل السلام، والطب وشيك...

תהילים קכ"ו

” שִׁיר, הַמַּעֲלוֹת: בְּשׁוּב יְהוָה, אֶת-שִׁיבַת צִיּוֹן-- הָיִינוּ, כְּחֹלְמִים. אָז יִמָּלֵא שְׂחוֹק, פִּינוּ-- וּלְשׁוֹנֵנוּ רִנָּה: אָז, יֹאמְרוּ בַגּוֹיִם-- הִגְדִּיל יְהוָה, לַעֲשׂוֹת עִם-אֵלֶּה. הִגְדִּיל יְהוָה, לַעֲשׂוֹת עִמָּנוּ-- הָיִינוּ שְׂמֵחִים. שׁוּבָה יְהוָה, אֶת-שבותנו (שְׁבִיתֵנוּ)-- כַּאֲפִיקִים בַּנֶּגֶב. הַזֹּרְעִים בְּדִמְעָה-- בְּרִנָּה יִקְצֹרוּ. הָלוֹךְ יֵלֵךְ, וּבָכֹה-- נֹשֵׂא מֶשֶׁךְ-הַזָּרַע: בֹּא-יָבֹא בְרִנָּה-- נֹשֵׂא, אֲלֻמֹּתָיו.” (תהילים קכ"ו)