הזכרת נשמות

פֿון װיקיפּעדיע

הזכרת נשמות אדער יזכור איז א מנהג פון די קהילות צו זאגן א תפילה צו דערמאנען די געדענקן פון די טויטע נפטרים. מען איז מזכיר נשמות יום כיפור, אזוי ווי עס שטייט אין שולחן ערוך:

"נהגו לידור צדקות ביוה"כ בעד המתים"


אין מזרח אייראפע איז מען מזכיר נשמות אויך די טעג פון יום טוב (שלוש רגלים) ווען מען ליינט אין דער תורה די פרשה "כל הבכור", ד.ה. אחרון של פסח, דעם צווייטן טאג שבועות און שמיני עצרת.


נאך יזכור זאגט מען אב הרחמים, א תפילה פאר די קדושים פון די קרייצצוגן.

עס איז א מנהג ביי טייל ארויסצושיקן פון שול יעדעם איינעם וואס האט נאך ביידע עלטערן וואס לעבן. צוליב סזאל נישט שאטן קיין עין הרע מצד די חברה וואס האבן שוין נישט קיין עלטערן.

אויך געבט מען צדקה לעילוי נשמת זיי.

אויך צינד מען א נשמה ליכט פאר זיי.