ציג

א ציג איז א מין בהמה וואס מ'האלט שוין טויזנטער יארן אויף איר מילך, פלייש, האר און פעל. א ציג האט צוויי הערנער.

אן א צאל ערציילונגען און ביישפילן, זענען באזירט איבער דעם 'ציגעלע', אנגעהויבן מיטן 'חד גדיא'. אין גמרא שטייט, אז דער ציג איז דער ווילדסטער צווישן די בהמה דקות, און האבן א אייגנארטיגע נאטור פון שפרונגען און אויספירן איבער אלע צוימען.

אין א ציגן שטאל רוהט א אויסגעצייכענטע געזונטע מוהט, דאס שמעק פון ציגן איז געזונט, זייער מילך איז 'גאר געזונט', ציגן מילך איז דאס מערסטע געזונטסטע מילך, און בכלל דאס בעסטע צו היילן אן א צאל ווייטאגען און שוואכקייטן, ווייל עס נישט פארהאנען אזא זאך ווי אלערגיע ביי ציגן מילך, און עס האט דאס בעסטע נאטורליכסטע ווייטאמינען וואס עס פעלט נאר אויס צו קריגן.

אויף צו האדעווען ציגן אויפן צוועק צו נעמען זייער מילך, און האבן נאך קינדער, איז גענוג איין צוויי זכרים אין א שטאל פון הונדערטע נקיבות, און ווי נאר עס האלט פארן געבורט, געבט עס שוין נישט אזוי שנעל מילך, אבער באלד דערנאך געבט עס ווידער ווי געהעריג.

דאס שטאל ווערט צוטיילט געווענליך, די קליינטשיקע קינדערלעך באזונדער, די טראגעדיגע מאמעס באזונדער, און די נוצליכע וואס געבן זאפארט מילעך אינעם ספעציעלן צוים, ווי זיי ווערן אויסגעשטעלט צום מעלקן, און א פרייע פעלד צום פאשענען.

ציגן האבן נישט דאס ווייכסטע האר, און נישט די לענגסטע הערנער, אבער דאך ווערן ביידע אפגענומען ביי די אייגענטומער, פאר באקוועמליכע און געזונטערע צוועקן.

ציגן (און קאזעס) עסן אלער ערליי פלאנצן כולל די וואס קענען שעדיגן אנדערע בהמות.

א ציג איז מעלה גרה; איר בויך איז צעטיילט אין פיר קאמערן.

אין יידישקייט

די ציג איז א כשר'ע בהמה, וואס איז מעלה גרה און האט צעשפאלטענע קאפיטעס.

די תורה רעכנט ציגן צווישן די בהמות וואס מען מעג מקריב זיין אויפן מזבח. ביים משכן איז געווען א באזונדערע דעק אויפן שויבן, פון ציגן הויט. עס איז באקאנט די פירונג פון עבודת יום כיפור אין בית המקדש, ווי מ'האט געמאכט דעם גורל פון אחד לה' און אחד לעזאזל, וואס איז געווען געצייגט אויף וויכטיג גייסטיגע ענינים.