לשון הרע

פֿון װיקיפּעדיע

פארלוימדונג און לשון הרע מיינט ווען איינער רעדט שלעכט אויף א צווייטן אפילו די שלעכטס איז אמת, אבער עס טוט שעדיגן יענעם. אויב עס איז אויך נישט אמת, הייסט דאס הוצאת שם רע. און ווען צ.ב. ראובן דערציילט שמעון אז לוי האט אים געזאגט אז דו שמעון האסט געטאן א געוויסע שלעכטס, דאס הייסט רכילות [1].

חז"ל זאגן: "לשון הרע שקול כנגד עבודה זרה, גילוי עריות ושפיכות דמים".

דער חפץ חיים האט זיך זייער אפגעגעבן און געשריבן ספרים וואס לערנט אויס אלע געזעצן פון הלכות לשון הרע.

אויב איינער איז א באקאנטער פובליק פיגור, און זיינע מעשים ווערן דעבאטירט און דורכגעהאנדעלט דורך די מאסן איז נישט דאס קיין עבירה ווייל עס איז נוגע פאר יעדן יחיד וואס ווערט אפעקטירט פון די מעשים.

רעפערענצן[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

  1. ”לֹא-תֵלֵךְ רָכִיל בְּעַמֶּיךָ” (ויקרא י"ט)