פאלאשן
די בֵּיתֶא יִשְׂרָאֵל זענען אן אור-אלטער שבט וועלכע געפינען זיך אין עטיאפיע.
זיי פארמאגן אן אייגענעם שפראך גערופן אמהאריש.
די פאלאשן פארמאגן זייער ענליכע מנהגים צו יודן, דערפאר איז פארהאן וואס ווייזן אן אויף זיי ווי אויף איינע פון די עשרת השבטים.
לויט אנדערע זענען די פאלאשן אייניקלעך פון די קעניגן שבא וועלכע איז געפארן חתונה האבן מיט שלמה המלך.
זיי האבן אמאל פארמאגט אן אייגענעם קעניג מיט אן אייגענעם מיליטער און זענען שטענדיג געווען פארמישט אין מלחמות מיט די ארומיגע געמיינדעס. מיט די צייט האבן די ארומיגע זיך געשטארקט אויף זיי, און זינט דאן האבן זיי שטארק געליטן. מען האט זיי געיאגט און געפייניגט אן אויפהער.
אין 1855 איז דער ערשטער פאלאש, דניאל בן חנניה, געקומען קיין ירושלים. ער האט דערציילט וועגן די ליידן און רדיפות וואס די פאלאשן מאכן אויס או צענדליקע טויזנטער פון זיי ווערן אפגעשמדט מיט געוואלד.[1]
מע פלעגט אנרופן זיי "פאלאשן", אבער זיי האבן ניט ליב קיינעם נאמען, ווייל ס`איז א שלעכטער ווארט און א כינוי גנאי. זיי רופן זיך בֵּיתֶא יִשְׂרָאֵל.
רעפערענצן
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]