ד"ה

ד.ה. איז אין קורצן די בוכשטאבן פון דאס הייסט. אז מען איז זיך מסביר אינמיטן א זאץ שרייבט מען דאס אין קורצן כדי נישט צו פארדרייען דעם שמועס מיט זייטיגע זאכן.

אין לשון קודש, קען עס באדייטן: דיבור המתחיל; וואס ווערט אפט באניצט אין מקרא, משנה און תלמוד. ווי ווען רש"י ניצט א ווארט צו שרייבן א פירוש, ווערט יענע ווארט גערופן דברי המתחיל.