סבוראים

פֿון װיקיפּעדיע
השתלשלות ההלכה



סבוראים אדער רבנן סבוראי זענן די חכמים פון די ישיבות בבל פון די סוף תקופת אמוראים ביז די גאונים. דער טיטל שטאמט פון תלמוד ירושלמי, מסכת קידושין, וואס איז מסביר די ווארט "סבורא" אלס בעל סברא, איינער וואס פארשטייט א זאך.

די סוגיות פון סבוראים[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

לויט די עדות פון אסאך ראשונים געפינען זיך אין אונזער גמרא חלקים פון די סבוראים.

די נעמען פון די באקאנטע סבוראים[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]

די יארן פון סבוראים אויף דער צײַט ליניע
ציר הזמןתקופת הזוגותתנאיםאמוראיםסבוראיםגאוניםראשוניםאחרונים
ציר הזמן