אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "מן"

פֿון װיקיפּעדיע
אינהאַלט אויסגעמעקט אינהאַלט צוגעלייגט
מ Bot: Migrating 30 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q241156 (translate me)
אין תקציר עריכה
שורה 1: שורה 1:
'''מן''' איז א [[סארט]] [[עסן]] וואס איז געפאלן אין [[מדבר]] פאר די [[אידן]] ווען זיי האבן דארטן געוואנדערט אין משך פון [[פערציג]] [[יאר]]. געגעסן די 40 יאר זייענדיג אין מדבר אויפן וועג פון מצרים קיין ארץ ישראל, די מן האט געהאט אלע טעמים, חוץ געציילטע וואס זענען שעדליך פאר מאנכע מענטשען, די טעם פון די מן האט זיך געטוישט לויט די טראכטונגען פונעם מענטש וואס עסט דאס, עס איז דא א חקירה אין די אחרונים אויב איינער האט געטראכט פון א איסור'דיגע טעם צו עס האט זיך אויך געטוישט דערצו, און צו מען האט עס געמעגט טוהן, ס'איז דא וואס זאגן אז מען האט געמאכט קידוש אויפן מן שבת וויילענדיג אין מדבר.
'''מן''' איז א [[סארט]] [[עסן]] וואס איז געפאלן אין [[מדבר]] פאר די [[אידן]] ווען זיי האבן דארטן געוואנדערט אין משך פון [[פערציג]] [[יאר]]. געגעסן די 40 יאר זייענדיג אין מדבר אויפן וועג פון מצרים קיין ארץ ישראל, די מן האט געהאט אלע טעמים, חוץ געציילטע וואס זענען שעדליך פאר מאנכע מענטשען, די טעם פון די מן האט זיך געטוישט לויט די טראכטונגען פונעם מענטש וואס עסט דאס, עס איז דא א חקירה אין די אחרונים אויב איינער האט געטראכט פון א איסור'דיגע טעם צו עס האט זיך אויך געטוישט דערצו, און צו מען האט עס געמעגט טוהן, ס'איז דא וואס זאגן אז מען האט געמאכט קידוש אויפן מן שבת וויילענדיג אין מדבר.


דער מדרש זאגט אז מיטן מָן זענען מיטגעפאלן טייערע [[בריליאנט|דימאנטן]] און [[קריסטאל]] שטיינער. און אזוי זאגט אויך די גמרא (יומא עה.) אז מיט’ן מָן איז מיטגעקומען שמעקעדיגע בשמים וואס מ’נוצט פאר תכשיטי נשים ווי מ’לערנט פונעם פסוק ”או דכו במדכה”, וואס מיינט בשמים וואס מ’צושטויסט אין א שטייסל. אן אנדער מאן דאמר אין די גמרא זאגט דארט אז ס’מיינט מיני תבלין (געווירצן) וואס גיבן צו טעם צום געקעכטס.


[[קאטעגאריע:תורה]]
[[קאטעגאריע:תורה]]

רעוויזיע ביי 18:16, 17 יוני 2022

מן איז א סארט עסן וואס איז געפאלן אין מדבר פאר די אידן ווען זיי האבן דארטן געוואנדערט אין משך פון פערציג יאר. געגעסן די 40 יאר זייענדיג אין מדבר אויפן וועג פון מצרים קיין ארץ ישראל, די מן האט געהאט אלע טעמים, חוץ געציילטע וואס זענען שעדליך פאר מאנכע מענטשען, די טעם פון די מן האט זיך געטוישט לויט די טראכטונגען פונעם מענטש וואס עסט דאס, עס איז דא א חקירה אין די אחרונים אויב איינער האט געטראכט פון א איסור'דיגע טעם צו עס האט זיך אויך געטוישט דערצו, און צו מען האט עס געמעגט טוהן, ס'איז דא וואס זאגן אז מען האט געמאכט קידוש אויפן מן שבת וויילענדיג אין מדבר.

דער מדרש זאגט אז מיטן מָן זענען מיטגעפאלן טייערע דימאנטן און קריסטאל שטיינער. און אזוי זאגט אויך די גמרא (יומא עה.) אז מיט’ן מָן איז מיטגעקומען שמעקעדיגע בשמים וואס מ’נוצט פאר תכשיטי נשים ווי מ’לערנט פונעם פסוק ”או דכו במדכה”, וואס מיינט בשמים וואס מ’צושטויסט אין א שטייסל. אן אנדער מאן דאמר אין די גמרא זאגט דארט אז ס’מיינט מיני תבלין (געווירצן) וואס גיבן צו טעם צום געקעכטס.