מיטל אלטער

די מיטל אלטער איז געווען א תקופה פון בערך טויזנט יאר אין דער אייראפעישער געשיכטע. עס האט זיך אנגעהויבן ארום יאר 476 (ד'רל"ו), ווען די מערב רוימישע אימפעריע האט זיך געענדיגט, און האט זיך געצויגן ביז ארום דער צייט וואס קריסטאפער קאלומבוס איז אנגעקומען אין דער נייער וועלט אין 1492. די צייט ווערט אנגערופן די 'מיטעל אלטער' ווייל עס איז פארגעקומען צווישן די פאַלן פון אימפעריעאַל רוים און די אָנהייב פון פרי מאָדערן אייראָפּע.

דערבײַ יאָרהונדערטן די קריסטנטום האָט געגרינדעט, און די פֿאַנאַטישע אַנטיסעמיטעט; אָבער אויך די קונסטן, די מוזיק, די אַרכיטעקטורשאפט און די צייכענונג.

פעאדאליזם (feudalism) איז געווען דער עקאנאמישער און פאליטישער צושטאנד וואס האט געהערשט אין אייראפע דורכאויס דעם מיטלאלטער, מיט א קעניג ביים שפיץ, דערנאך אדללייט, פריצים, און צום לעצט די פויערן וועלכע זענען געווען פאקטיש ווי קנעכט פאר די פריצים.)

דער מיטלאלטער ווערט צעטיילט אויף דריי תקופות: פרי מיטלאלטער (פונעם 5טן יארהונדערט ביז 1000), הויך מיטלאלטער (בערך פון 1000 ביז 1300) און שפעט מיטלאלטער (1300 - 1500).